W pierwszym artykule z cyklu „NIE(MORALNOŚĆ) PŁATNICZA”, została opisana współpraca Tomasza z Panem od przetargu. Przypomnijmy, że Tomasz prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i świadczy szeroki zakres usług z obszaru projektowania graficznego. Dziś zostanie opisana kolejna sytuacja, związana z brakiem moralności płatniczej klientów.

Może się wydawać, że moralność płatniczą da się określić prostym, zero – jedynkowym systemem. Albo się ją posiada, albo nie. Albo traktuje się ustalenia z kontrahentami poważnie, albo nie. W rzeczywistości jednak sprawa się komplikuje. Na potrzeby oceny ryzyka przyjęto tzw. wskaźnik moralności płatniczej PMI mieszczący się w skali 100 punktów, ale i on nie jest wystarczający wobec niezliczonej ilości postaw i wariacji na temat tego, czym jest moralność płatnicza.